Duitse verkiezingen: de kijk van de stockpicker

Dit artikel is ook beschikbaar in: Engels Frans Italiaans

De aandacht van de beleggers ging in grote mate naar de recente verkiezingen in Duitsland. De toekomstige richting van de aanhoudende inspanningen van de Europese Unie om zich los te werken uit de regionale banken- en overheidsschuldencrisis leek immers te zullen worden bepaald door het al dan niet winnen van de Duitse kanselier Angela Merkel. Maar Merkel kreeg blijkbaar bijval voor haar aanpak van de financiële crisis in Europa en zij werd herkozen op 22 september, wat al één laag van de onzekerheid wegneemt. Uwe Zoellner, portefeuillebeheerder en hoofd Pan-European Equity bij de Franklin Equity Group, deelt zijn kijk na de verkiezingen.

Gespannen zenuwen in de aanloop naar de verkiezingen
Een grote onbekende in de aanloop naar de Duitse verkiezingen was de mate van tegenkanting bij de Duitse kiezers tegen de aanhoudende reddingsmaatregelen voor Griekenland en andere noodlijdende economieën in de eurozone. Aangezien Duitsland al enige tijd de sterkst groeiende economie van Europa is, was er grote bezorgdheid bij de Duitse belastingbetalers dat zij de rekening voor het herstel van de Eurozone gepresenteerd zouden krijgen. Hoewel niet alle kiezers even enthousiast waren, lijkt de verkiezingsuitslag toch goed nieuws voor de pro-eurozone beweging.

“Als ik kijk naar de EU en al zijn problemen van de afgelopen jaren, is een lichtpunt wel dat de meeste politici in Duitsland het er altijd over eens waren dat de eurozone belangrijk is voor Duitsland, en dat zij al het nodige moeten doen om de eurozone overeind te houden. Dat is niet veranderd met deze verkiezingsuitslagen.”

Kanselier Merkel heeft, als de grootste machtsmakelaar in Europa, een stilzwijgende verantwoordelijkheid voor de trend van het eurozone-beleid, op een bijzonder delicaat moment in zijn geschiedenis. Maar ze moest ook erkennen dat dit beleid voor de eurozone indirect verantwoordelijk was voor de toename van het euroscepticisme bij de Duitse kiezers, dat uitmondde in de oprichting van een eurosceptische partij, ‘Alternative für Deutschland’.

Merkel behaalde een klinkende overwinning, wat de vrees wegnam dat zij voor Duitsland een meer eurosceptische koers zou moeten gaan varen. Zij veroverde echter geen absolute meerderheid in het parlement, en moet nu dus onderhandelingen aanknopen met de leiders van de belangrijkste oppositiepartij, de sociaaldemocraten, om een coalitieregering te vormen.

Eurozonebeleid veiliggesteld
Maar dat is ook goed nieuws, stelt Zoellner, omdat het de aanhoudende inspanningen van Duitsland voor de heropbouw van de eurozone veilig zou moeten stellen.

“De langetermijnboodschap is dat we een voortzetting zouden moeten zien van de langzame maar gestage inspanningen om de problemen op te lossen, de schulden af te bouwen en de structurele situatie in perifeer Europa te verbeteren. Sommigen maken zich wellicht zorgen over de opkomst van een nieuwe politieke partij, ‘Alternative für Deutschland’, die sterk gekant is tegen de euro en alle reddingsmaatregelen van de overheid voor de eurozone. Op het eerste gezicht kregen zij vrij veel stemmen, maar uiteindelijk blijft het toch beperkt tot slechts 5% van alle kiesgerechtigden. Gelet op de controversiële aard van het onderwerp, denk ik dat het vanuit marktperspectief gunstig is vast te stellen dat slechts 5% van de Duitsers heeft gestemd voor een partij die uitgesproken anti-euro is.”

Business as usual dus…
De uitslag van de verkiezingen zal weinig veranderen, noch in Duitsland, noch in de rest van de Europese Unie, stelt Zoellner. Hij zal ook geen impact hebben op zijn beleggingsstrategie.

“We zien geen enkele reden om iets te wijzigen aan onze beleggingsbenadering. Om te beginnen zijn wij bottom-up beleggers, met meer aandacht voor de fundamentele factoren op lange termijn en de waardering van de individuele bedrijven die wij aankopen, dan voor de bredere macro-economische factoren in de regio als geheel. Alles staat of valt met de kwaliteit en het concurrentievermogen van de individuele bedrijven. Al even cruciaal is een voorzichtige selectie van de aandelen, vooral bij dure aandelen die al vijf jaar of langer iedereens favoriet zijn.”

Politieke en macro-economische overwegingen zijn van ondergeschikt belang bij Zoellners besluitvorming. In tegenstelling tot de huidige sceptische stemming in Europa en de neiging om overdreven te reageren op het nieuws, is hij positiever over de vooruitzichten voor de eurozone. Waar anderen zich niet wagen, ziet hij beleggingskansen.

“Op dit moment heerst er in Europa nog heel wat scepticisme, of zelfs pessimisme, over de toekomst. Wij geloven echter sterk in de terugkeer naar de gemiddelden, de mean reversion, en gaan ervan uit dat de situatie na verloop van tijd zal opklaren. De problemen worden aangepakt. Wij hebben meer belangstelling voor onderdelen van de markt die iedereen links laat liggen, zoals in zuidelijk Europa. Dat betekent nog niet dat we zomaar alles opkopen in Italië of Spanje – we houden strak vast aan ons gedisciplineerde aandelenselectieproces. Het houdt echter wel in dat wij een groter deel van onze zoekactiviteiten concentreren op marktsegmenten die al een hele tijd uit de gunst liggen.

Er zijn nog aanzienlijke haarden van verzet tegen de veranderingen, zoals in Italië en Frankrijk. In het algemeen zijn er echter goede redenen om te hopen dat de hervormingsinspanningen de bedrijfswinsten zullen opkrikken en dus ook tot winsten voor de Europese aandelenmarkten zullen leiden. De beterende economische groeicijfers, naast andere factoren, sterken ons in de overtuiging dat de argumenten om te beleggen in Europa sterker zijn dan veel beleggers denken.”

…maar de structurele problemen zijn nog niet van de baan
De politieke context mag dan relatief onveranderd zijn gebleven na de Duitse verkiezingen, hetzelfde geldt voor de structurele problemen van de economieën in de eurozone. Volgens Zoellner moeten diverse knelpunten worden aangepakt.

“Wij denken dat het grootste probleem van Europa zijn concurrentiepositie is. Wat er op dit moment moet gebeuren, is dat de politici het concurrentievermogen van zuidelijk Europa opkrikken. De afgelopen 10 jaar hebben de landen van noordelijk Europa hard gewerkt om hun concurrentievermogen te verbeteren, de arbeidsmarkten te dereguleren en de loonkosten te verlagen. Deze noordelijke landen worden al heel lang met concurrentiedruk geconfronteerd – het was een regio met hoge lonen, die zich moest aanpassen aan de uitdagingen van de nieuwe wereldeconomie.

“In de economieën van het zuiden van Europa leek geen sprake van enige druk om beter te concurreren op wereldniveau. Dat is nu duidelijk veranderd, en iedereen in Spanje, Italië en Portugal lijkt te begrijpen dat ze concurrerender moeten worden in onze geglobaliseerde wereld. Daarvoor moesten de loonkosten omlaag en moest de arbeidsmarkt worden gedereguleerd. Daar wordt nu een begin mee gemaakt, en we plukken er al de eerste vruchten van. Ik denk dat het belangrijkste voor Europa nu is dat deze inspanningen de komende jaren worden volgehouden.”

U kunt meer inzichten van Franklin Templeton Investments in uw inbox ontvangen. Schrijf in op de Beyond Bulls & Bears blog.

Voor tijdige beleggingstips kunt u ons volgen op Twitter @FTI_Global en op LinkedIn.

Wat zijn de risico’s?
Alle beleggingen gaan met risico’s gepaard, waaronder mogelijk verlies van het ingelegde kapitaal. De waarde van beleggingen kan zowel dalen als stijgen en beleggers krijgen mogelijk niet het volledige ingelegde bedrag terug. Aandelenkoersen vertonen soms snelle en scherpe schommelingen als gevolg van factoren die een invloed hebben op individuele bedrijven, specifieke sectoren of bedrijfstakken, of op de algemene marktomstandigheden. Beleggingen in het buitenland zijn onderhevig aan bijzondere risico’s zoals koersschommelingen, economische instabiliteit en politieke ontwikkelingen. Beleggingen in opkomende markten gaan gepaard met hogere risico’s vanwege diezelfde factoren, naast risico’s die voortvloeien uit hun relatief kleine omvang en lagere liquiditeit. De huidige politieke onzekerheid in de Europese Unie (EU) en inzake haar lidmaatschap kan de marktvolatiliteit verhogen. De financiële instabiliteit van sommige landen in de EU, zoals Griekenland, Italië en Spanje, en de daaruit voortvloeiende risico’s voor de meer stabiele landen, kunnen het economische risico versterken dat gepaard gaat met beleggingen in Europese bedrijven.